Rozumne serce
Do Ciebie znowu
tysiąc kroków
już pokonanych
w oddali.
Czas chce się cofnąć,
nadzieja go ciągnie
i pod przymusem
mi Ciebie zabiera.
Próbować pokonać
namiestnikiem być trzeba,
by to zrozumieć,
by świat zwyciężyć!
Rzucane słowa
na wiatr
się śmieją,
że w ich powagę ktoś wierzy,
że głupia miłość
się pomyliła
i serce źle skierowała.
Rozum kłótliwy
uparty w nadmiarze
nie myli się przez ni razu.